Özelge

Bilindiği gibi, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 3946 sayılı Kanunla değişmeden önceki 50'nci maddesinde "Götürülük şartlarını kaybetmek suretiyle veya kendi talepleri üzerine gerçek usulde teklif edilecek olanlar, aynı işe devam ettikleri müddetçe bu usulden dönemezler" hükmü yer almıştır.

Gelir Vergisi Kanununun 50'nci maddesinde 3946 sayılı Kanunla yapılan değişiklik ile herhangi bir şekilde gerçek usulde vergilendirilecek olanlar veya gerçek usulde vergilendirilen mükelleflerin, yaptıkları işlerin niteliğine bakılmaksızın bir daha hiçbir şekilde götürü usulden yararlanamayacakları hükme bağlanmıştır.

Bu hükmün uygulanmasına ilişkin esaslar, 172 seri no'lu Gelir Vergisi Genel Tebliğinde örnekler ile açıklanmıştır. Anılan Tebliğde de açıklandığı üzere, bu hüküm 01.01.1994 tarihinden itibaren geçerlidir. Bu hükmün yürürlüğe girdiği tarihten önceki dönemde, faaliyette bulunduğu şehir içi inşaat suyu taşımacılığı işini 1993 yılında terk eden adı geçen, daha sonraki yıllarda taksicilik faaliyetine başlayarak mükellefiyet tesisi için müracaat etmesi halinde, götürü usule tabi olmanın şartlarını taşıdığından götürü usulde vergilendirilecektir.

Diğer taraftan; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununa 4369 sayılı Kanunla eklenen geçici 44 üncü maddede "Götürü usule tabi ticaret erbabından Gelir Vergisi Kanununun bu Kanunla değişik 47 ve 48 inci maddelerinde sayılan basit usule tabi olmanın genel ve özel şartlarını 31.12.1998 tarihi itibariyle taşıyanlar 1.1.1999 tarihinden itibaren basit usule tabi olurlar." hükmü yer almaktadır.

Buna göre...